Koninklijk Belgisch Instituut voor Natuurwetenschappen (IRScNB/KBIN), more
Na de 1ste wereldoorlog bleven in België grote hoeveelheden oorlogsmateriaal achter. De verzameling en voorlopige opslag zorgden voor veel ongelukken. De toestand werd langzaam onhoudbaar en de regering besliste eind 1919 om de munitie in zee te storten. Gedurende 6 maanden werd dagelijks een scheepslading munitie gestort op de ondiepe zandplaat voor Knokke-heist ,"de Paardenmarkt".
Dit feit geraakt in de vergeethoek, tot men in 1971 gedurende baggerwerken ten oosten van de haven van Zeebrugge, op grote hoeveelheden munitie stuit. Duikers van de Marine voeren een uitgebreid onderzoek. Naar aanleiding van dit duikonderzoek wordt het gebied op de geografische kaarten voortaan aangeduid als een vierhoek van ongeveer 1.5 km2 en geldt in dit gebied een vis- en ankerverbod. In de jaren tachtig voert men verdergaand onderzoek uit en naar aanleiding van deze nieuwe resultaten wordt de vierhoek uitgebreid tot een vijfhoek met een totale oppervlakte van ongeveer 3 km2. Het vis- en ankerverbod blijft bestaan.
Hoeveel materiaal er precies op de Paardenmarkt ligt, weet niemand. Schattingen spreken van 35.000 ton. Waarschijnlijk betreft het Duitse munitie, in hoofdzaak 77 mm granaten die vaak nog verpakt zijn in kisten. Een derde daarvan zou bestaan uit gifgasgranaten.
Midden de jaren '90 wordt een gedetailleerd onderzoek uitgevoerd en worden sediment- en waterstalen genomen. De resultaten van de analyses op organische bestanddelen, in het bijzonder afbraakproducten van mosterdgas, zijn negatief.
Gezien de korte afstand tot de kust blijft het van groot belang om de munitiestortplaats op regelmatige basis te blijven controleren. Hiermee voldoet België ook aan de internationale afspraken inzake (oude) munitiestortplaatsen: niets aanraken maar blijven controleren.
Dit project heeft tot doel de huidige toestand van het bodemleven (benthos) van de Paardenmarkt
(a) te inventariseren en (b) te evalueren en aan de hand van deze nieuwe verzamelde kennis, een monitoringsplan voor het bodemleven in het gebied op te stellen. Hierbij wordt niet enkel aandacht besteed aan het macroscopische bodemleven (in casu macrobenthos, aale organismen weerhouden door een 1 mm zeef), maar evenzeer aan het microscopisch bodemleven (in casu meiobenthos, alle organismen tussen 38 en 1000µm).
